Kunsthal

In 1987 kreeg Rem Kool de opdracht een kunsthal te ontwerpen voor 3.300 vierkante meter aan tentoonstellingsruimten, auditorium en restaurant. Het ontwerp resulteerde in een reeks hellende vloer vlakken die zorgen voor een naadloze verbinding tussen drie grote hallen en de twee galerieën.

Context
De Kunsthal is ingeklemd tussen een drukke snelweg en het netwerk van musea en groene ruimten, dat bekend staat als het museumpark. Deze ligging maakt het mogelijk om te functioneren als een toegangspoort tot Rotterdams meest gewaardeerde culturele voorzieningen. Het programma eiste drie grote expositieruimtes, die gezamenlijk of afzonderlijk kunnen worden gebruikt, een auditorium en een onafhankelijk toegankelijk restaurant. De locatie grenst aan de zuidelijke rand aan de Maasboulevard, een ‘snelweg' op de top van de dijk. Aan de noordzijde grenst de locatie aan een lager gelegen niveau met het museum park.

Concept
Het gebouw is opgezet als een plein dat in vieren is gedeeld door de kruising van twee routes. Een route die parallel aan de Maasboulevard loopt (oost/west) en de andere een openbare helling dat een verlenging is van de noord/zuid-as van het Museumpark. De uitdaging hierbij is; een museum te ontwerpen voor vier autonome projecten met een spiraal aan vier afzonderlijke kanten. Het concept van het gebouw is dan ook ‘doorlopende schakeling'.

Ruimte en beweging
De voetgangershelling wordt gesplitst door een glazen wand, die vanaf de buitenzijde open is voor het publiek en van de binnenkant onderdeel uitmaakt van het circuit. De tweede helling loopt omgekeerd parallel en is trapsgewijs opgebouwd om het auditorium onder te brengen. Onder deze helling is het restaurant gevestigd. Op het niveau waar de twee hellingen elkaar kruisen is de hoofdingang geplaatst. Vanuit daar kan de bezoeker een tweede helling betreden, die naar het park toegaat tot aan de dijk. Bij het betreden van de eerste hal wordt men eerst geconfronteerd met een trap en een belemmerd uitzicht. Het uitzicht wordt geleidelijk aan zichtbaar als een soort lijst met een groen en boomrijk landschap. Soms wordt het verstoord door de verschillende soorten glas van de gevel aan de parkzijde. Vanaf daar wordt de route inwendig vervolgd en wordt men naar hal 2 geleidt. Een grote open ruimte met uitzicht op de boulevard. Via een derde helling langs de daktuin wordt men naar een meer intieme hal geleidt. Vanaf daar is ook het dakterras bereikbaar.

OMA

OMA is een leidende internationale bureau voor architectuur, stedenbouw en cultureel onderzoek. Gebouwen en masterplannen over de hele wereld benadrukken intelligente vormen en nieuwe mogelijkheden voor inhoud en dagelijks gebruik. Het bureau wordt geleid door zeven partners: Rem Koolhaas, Reinier de Graaf, Ellen van Loon, Shohei Shigematsu, Iyad Alsaka, David Gianotten en managing partner Victor van der Chijs. OMA heeft ongeveer 220 mensen van meer dan 35 verschillende nationaliteiten in dienst. Het bureau kreeg bekendheid na een serie van grensverleggende ontwerpen voor grote prijsvragen: Uitbreiding Tweede Kamer (1978), Koepelgevangenis Panopticum (1980), Pard de la Villet, Parijs (1982), ZKM, Karlsruhe (1989), Tres Grande Bibliotheque and Two Libraries for Jussieu University, Parijs (1993). Gedurende deze vormingsjaren heeft OMA ook ambitieuze projecten gerealiseerd, variërend van privé woningen tot grootschalige stedenbouwkundige plannen.