Mauritshuis

Met de uitbreiding van het Mauritshuis, ontworpen door Hans van Heeswijk architecten, is het oppervlak van het museum verdubbeld. Op ingenieuze wijze is het bestaande Mauritshuis middels een ondergrondse foyer verbonden met het voormalige sociëteitsgebouw Plein 26.

Twee gebouwen aaneengesmeed
Van Heeswijk heeft voor een ondergrondse oplossing gekozen, om nieuwe ruimte te creëren voor de talrijke bezoekers van het museum. Het bestaande Mauritshuis is nu verbonden met de nieuwe vleugel door een royale foyer van 15 meter breed en 50 meter lang, waarin stijgpunten toegang verlenen naar het Mauritshuis en de nieuwe vleugel. Twee totaal verschillende gebouwen in leeftijd, structuur en prestige zijn aaneengesmeed door de foyer, die 6 meter onder het maaiveld ligt. De substantiële uitbreiding geeft ruimte aan museale en facilitaire functies zoals een entree, een winkel, een restaurant en een garderobe. Daarbij maken educatieve ruimten, een bibliotheek, een tentoonstellingszaal voor wisselende tentoonstellingen, een lezingenzaal en kantoren deel uit van de uitbreiding.

Spel van licht
Daglichttoetreding tot het ondergrondse plein was het centrale thema van het ontwerp. De ruimtelijke verassing is de royale hoeveelheid daglicht die van alle kanten binnenstroomt. Op het voorplein zijn aan de straatzijde beloopbare glazen panelen gelegd, die veel daglicht brengen in de entreehal. Aan de andere zijde, aan een uitloper van de Hofvijver, is een ruime vide gemaakt waar de bezoeker via een glazen ronde lift of een trap naar beneden kan afdalen. Ook via deze vide stroomt daglicht rijkelijk de entreehal binnen. Als je de hal betreedt, zie je meteen de ovale receptiebalie, links de trappen en de lift naar het Mauritshuis en aan het einde de museumwinkel en de opgang naar Plein 26. Voor een goede oriëntatie en om een keldergevoel te vermijden zijn ook ramen gemaakt ter weerszijden van de Korte Vijverberg. Zo zijn de gebouwen en het verkeer rondom vanuit de hal zichtbaar en wordt de passant een blik in de hal gegund.

Glazen liften
De transparante ronde glazen lift van het voorplein naar de ondergrondse foyer is uniek in zijn soort, doordat hij in zijn geheel is opgebouwd uit glas, ook daar waar liftschacht en cabine langs glazen stabilisatievinnen schuiven. Om maximale transparantie te bereiken is een lift bedacht die niet gesteund wordt door een stalen hulpconstructie. Niet eerder is een volledig glazen liftschacht gemaakt die de krachten van de elementen moet verduren. De monumentale voordeur van het Mauritshuis is alleen in gebruik tijdens bijzondere ontvangsten of om grote schilderijen naar buiten te krijgen. Het Mauritshuis is een beschermd monument waardoor plaatsing van een lift in de centrale hal onmogelijk was. Door een volledig transparante glazen en verzonken lift in het tochtportaal van de hoofdentree te plaatsen, is het toch mogelijk geworden een lift in het monument te realiseren. Op deze wijze komen de bezoekers het Mauritshuis binnen op de centrale as van het Hollands Classicistische stadspaleis, in aansluiting op de symmetrie van het ontwerp van Van Campen.

Hans van Heeswijk architecten

Wat is de vraag. Dat is waar iedere opdracht mee begint. Samen met opdrachtgevers neemt Hans van Heeswijk architecten graag de tijd om dat helder te formuleren voor ze aan de slag gaan. Gevleid als ze zijn dat de keus op hun is gevallen, willen ze toch wel kritisch nagaan wat ze van elkaar verwachten. Goede architectuur heeft behalve een bekwaam ontwerper ook een bevlogen opdrachtgever nodig om tot stand te komen. Het antwoord op de vraag is vooral helderheid. Kantoren waar medewerkers zich thuis voelen en bezoekers meteen de weg weten. Viaducten waarover schoolgaande kinderen veilig en comfortabel kunnen fietsen. Gebouwen die overdag het daglicht genereus naar binnen laten en ’s avonds als verlichte bakens hun omgeving aanstralen. Architectuur moet vooral licht zijn.